آموزش با واقعیت مجازی، شبیه‌سازی دیجیتالی حوادث و لحظه های واقعی را برای آموزش ارائه می‌دهد. شرکت‌کنندگان وارد یک محیط یادگیری فعال و ۳۶۰ درجه می‌شوند و تجربه‌ی دیداری و شنیداری دارند که مرز بین واقعیت مجازی و واقعیت فیزیکی را تا حد زیادی از بین می‌برد. با استفاده از عینک های واقعیت مجازی و کنترلرها ، شرکت‌کنندگان در یک محیط مجازی سه‌بعدی به آزادی حرکت میکنند و به بررسی دستگاه‌ها، ماشین‌آلات و تجهیزات واقعی میپردازند.
اهمیت این فناوری در آموزش به این معناست که سناریوهای محیط کاری که قبلاً برای آموزش به دلیل دشواری‌ها، هزینه‌ها یا خطرات غیرممکن بودند (مانند پروتکل‌های اضطراری و آمادگی مثل آتش نشانی و احیای قلبی، بلاهای طبیعی، ریزش مواد خطرناک، آموزش کار در ارتفاع و غیره)، حالا با واقعیت مجازی به شکلی عملی‌تر، بهینه‌تر و ایمن قابل آموزش هستند.
هنگامی که با سناریو و برنامه‌های آموزشی توسط کارشناسان موضوع ترکیب می‌شود و در نتیجه شرکت‌کنندگان به بهترین شکل ممکن یاد می‌گیرند، که بهبود قابل توجهی در سرعت یادگیری، عملکرد شغلی، همکاری تیمی، ایمنی محیط کار و هزینه‌ها به همراه دارد.
از واقعیت مجازی در آموزش میتوان به روشهای گوناگونی بهره‌برداری کرد:
-
یادگیری عمیق: واقعیت مجازی فراگیرانرا در محیط‌های یادگیری غرق می‌کند و تجربه‌ای واقعی‌گرا و تعاملی را فراهم می‌سازد. این سطح بالای غرق‌شدگی باعث افزایش درک و بهره‌وری تا ۷۵٪ می‌شود.
-
مشارکت فعال در یادگیری: واقعیت مجازی از طریق تجارب عملی، یادگیری فعال را ترویج می‌کند؛ به فراگیراناجازه می‌دهد تا اشیاء را دستکاری کرده و با صحنه‌های مجازی تعامل کنند. این مشارکت منجر به درک عمیق‌تر و حفظ بهتر مطالب می‌شود.
-
تجربیات به یادماندنی: واقعیت مجازی تجربیاتی را ارائه می‌دهد که از طریق روشهای آموزش سنتی قابل دستیابی نیستند. این کمک می‌کند تا یادگیری برای فراگیران لذت‌بخش‌تر و دائمی‌تر شود.
-
افزایش تمرکز و توجه: استفاده از واقعیت مجازی، توجه و تمرکز فراگیرانرا افزایش می‌دهد؛ زیرا آن‌ها در محیطی جذاب و تعاملی هستند که از تکنولوژی پیشرفته استفاده می‌کند.
-
توسعه مهارت‌های عملی: این فناوری به فراگیران اجازه می‌دهد تا در محیط‌های مجازی مهارت‌های عملی خود را تقویت کنند، از جمله مهارت‌هایی همچون حل مسائل، تصمیم‌گیری و همکاری در گروه.
